معنی گوره زار - جستجوی لغت در جدول جو

گوره زار

لغت نامه دهخدا

زمینی که دارای شوره باشد، زمین پرشوره که در آن گیاه نروید، شورستان، شورسان، شوربوم

آنچه گوشه یا زاویه دارد، کنایه از سخن آمیخته به طعنه، کنایه از گوشه نشین، برای مثال که از گوشه داران در این گوشه کیست / که بر ماتم آرزوها گریست (نظامی۵ - ۹۰۱)

فرهنگ فارسی عمید

گیاه زار

جایی که گیاه بسیار دارد، علفزار، مرغزار

فرهنگ فارسی عمید

گوره شیر

(گَ رَ قَ عَ)

دهی است از دهستان منگور بخش حومه شهرستان مهاباد واقع در 72 هزارگزی جنوب باختری مهاباد و27 هزارگزی باختر شوسۀ مهاباد به سردشت. کوهستانی و سردسیر سالم و سکنۀ آن 25 تن و آب آن از رود خانه بادین آباد است. محصول آن غلات، توتون، حبوب و شغل اهالی زراعت و گله داری و صنایع دستی آنان جاجیم بافی و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

خومه زار

(مِ)

دهی است از دهستان بکش بخش فهلیان و ممسنی فارس. واقع در جنوب خاوری فهلیان کنار راه شوسۀ کازرون به فهلیان. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7)

لغت نامه دهخدا

گوشه دار

(بُ)

زاویه دار. (ناظم الاطباء). که گوشه دارد. که دارای گوشه است، کنایه آمیز. طعن آمیز. آمیخته به طعن و کنایه: حرفهای گوشه دار، گوشه نشین. منزوی. مقیم کنج عزلت:
که از گوشه داران در این گوشه کیست
که بر ماتم آرزوها گریست.
نظامی (شرفنامه ص 318)

لغت نامه دهخدا

گوله بار

(لَ / لِ)

در آنندراج و چراغ هدایت این ترکیب آمده است به معنی بار گران که بر پشت بردارند. (آنندراج). بار سنگین که بر پشت بردارند. (چراغ هدایت) و شواهد ذیل را نیز آورده است:
نه خم از گوله بار رنج عشقم
به دست خود کلید گنج عشقم.
میریحیی شیرازی (از آنندراج).
ذره ای صبر در جدایی ها
گوله بار هزار ایوب است.
ظهوری (از آنندراج).
سرگشاده گوله بار راز را
سادگی بین گول محکم خورده ایم.
ظهوری (از آنندراج).
اما صحیح کلمه کوله بار است. رجوع به کوله بار شود

لغت نامه دهخدا

گیاه زار

علفزار، مرتع، گیاه خور، گیاخورد، گیاچر، چراگاه، چمنزار: شتر داند که گیاه زار کجا است تا آنجا شود، (ابوالفتوح ج 3 ص 328)، از زمین بیرون آورد آب و گیاه زار، (ابوالفتوح ج 5 ص 472)، گله ها که در آن نواحی و گیاه زارهای آن مراعی یافت، براند و بر حشم خویش قسمت کرد، (ترجمه تاریخ یمینی ص 191)، مراد به سائمه آن است که در گیاه زاری که همه مسلمانان در آن یکسان بوند چریده باشند، (تاریخ قم ص 17)، رجوع به گیازار شود

لغت نامه دهخدا

گره زار

(گِ رِهْ)

پر از گره، زلف در هم پیچیده. (ناظم الاطباء) :
مشاطه زد به گره زار طره ات ناخن
عجب که عقدۀ دل واشود به آسانی.
ملاطغرا (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

پونه زار

(نَ / نِ)

از توابع تهران و دارای معدن زغال سنگ است

لغت نامه دهخدا

گوره دار

(گُو رَ دَ رَ)

دهی است از دهستان آلوت بخش بانۀشهرستان سقز واقع در 24000 گزی باختر بانه و 8000 گزی مرز ایران و عراق. کوهستانی و سردسیر و دارای 55 تن سکنه است. آب آن از چشمه و رود خانه گوره دار است. محصولات جنگلی و مختصر غلات دارد. شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

شوره زار

(رَ /رِ)

شورستان. شورسان. (یادداشت مؤلف). زمینی که دارای شوره باشد. (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین). کویر. (صحاح الفرس). شورکات. شوره کات. زمین شور. (ناظم الاطباء). زمین پر از شوره که در آن گیاه نروید. شوره زمین. (فرهنگ فارسی معین) :
کف جوادتو چون ابر بهار است راست
زو زده بر شوره زار ژاله چو بر کشتمند.
سوزنی.
باران که در لطافت طبعش خلاف نیست
در باغ لاله روید و در شوره زار خس.
سعدی

لغت نامه دهخدا

غوره زار

(رَ / رِ)

جایی که در آن غوره باشد:
ایاز نوشخند او را پسر بود
که دزد غوره زار او شکر بود.
حکیم زلالی (از بهار عجم)

لغت نامه دهخدا

خوره زاد

(خوَ / خُ رَ)

نام برادر رستم پسر فرخ هرمز سردار معروف ایران به روزگار یزدگرد سوم و از سران ایران بزمان ساسانیان بوده است، پس از کشته شدن رستم سردار نامور ایرانی در جنگ قادسیه این خورزاد یزدگرد را با اسباب و تجملی که داشت ابتدا به اصفهان و از آنجا به کرمان برد و از کرمان بخراسان برد و به شهر مرو اسپهبدی بود نام او ماهویه، او را بدان اسپهبد سپرد. (از فارسنامۀ ابن بلخی چ اروپا ص 112)

لغت نامه دهخدا

تره زار

بستانی که همه جور تره در آن بکارند، سبزی زار

فرهنگ لغت هوشیار

گوره خر

گورخر: چون نزدیک گوره خر آمد خر گوری دید سپید بر مثال نقره

فرهنگ لغت هوشیار

گیاه زار

علف زار مرغزار مرتع: هاجر و اسمعیل را دیدند زنی و کودکی طفل تنها بی مردی و انیسی و آبی روا دیدند و گیاه زاری

فرهنگ لغت هوشیار

غوره زار

جایی که در آن غوره بسیار به عمل آید

فرهنگ لغت هوشیار

گوهر بار

نثار کننده گوهر، بارنده گوهر

فرهنگ لغت هوشیار

گوهر دار

دارای گوهر خداوند جواهر، دارای نژاد نیک نژاده اصیل، دارنده جوهر (تیغ و شمشیر و جز آن) جوهر دار: جود و عدلش هر دو نعمت ساز و محنت سوز باد دست و تیغش هر دو گوهر بار و گوهر دار باد (معزی)

فرهنگ لغت هوشیار

گوشه دار

آنچه دارای گوشه است زاویه دار، آمیخته بطعن و طنز کنایه آمیز، گوشه نشین منزوی: که از گوشه داران درین گوشه کیست ک که بر ماتم آرزو ها گریست ک (شرفنامه نظامی)

فرهنگ لغت هوشیار